bunca acının ve gözyaşının içinde hala aynı sisteme eklemlenip mutlu olmayı istemek acizlik değilse nedir?benim duş yaparken harcadığım suyun çeyreğini bulamadığı için kendiliğinden olan hakkına yaşama hakkına tutunamayan bebekler anneler babalar bu sadece bir örnek.ben daha güvende olayım diye! sınırlar koyup onları korumak için dökülen kanın tek bir damlası bile mutluluk peşinde koşmanın acizliğine kanıt değil mi? konfor eğer tüm dünyada yaşayan bebekler için erişilebilir bir kolaylık sağlayacaksa eyvallah.ama tam tersi bir avuç insan dünyadaki çoğunluğun açlığı yoksunluğu sayesinde konfor içinde yaşayacaksa ve bunu da kendi tekelinde görecekse ,ve geriye kalan çoğunluk mutluluğun tek şartı konforlu hayatı özleyip mutsuzluk çekecekse çektiği acıda acizliktir.acısını öfkesini mutluluğun sapkın hali konfora kavuşma hayaliyle yakanlar yazık ettiniz o haklı olması gerekn öfkenin güzelliğine..