Hepsi aynı şey şimdi
Kıble ve karanlık
Sakalım ve kahkaham
Sizin için ve atlar için
Düşündüklerim. Artarda
Yürüdüğümüz toprak ve
Gürültü. Ölümüme sinen
Gölgem ve gölgemden
Silinen göğsüm.
Hepsi aynı şey
Kokumu rüzgâra çaldırdım
Işıktan korkan ruhum olmalı
Gözeneklerimden çıkıp
Toprağa dağılan pis koku.
Onu buradan duyuyorum;
Yürü çabuk, var git buradan
Arkana bakma.
Vardım ben, gittim
Aldım ve
Geri verdim
Her şeyi.
Hepsi aynı şey
Sırrım ve dalgınlığım
Humus ve husuf hepsi bir
Beynimde hükümlü bir gömüt
Cesaretsiz kanı donmuş
Hayvanlar gırtlağımda
Sesimde barınan
Kör ve dizsiz kız.
Yaşamak için zehirliyorum kendimi
Ve yetmiyor sevişmek, alametler, sesler
Yetmiyor aşk, abıhayat, ne de bakmak
Gitmek ve yitmek bile.
işinden başka bir şey düşünmeyen bir
Orospu gibi gülümsüyorum doğaya
Ve her şey yarım kalıyor benim bedenim
Benim kayboluşum karışınca sulara
Avutmuyor beni tanrının sözleri
Sözcüklerde ve göklerde bir eksiklik
Seziyorum. Biliyorum bu sezgi beni
Gün doğuşunda fısıltımın kaybolduğu
Yere değin sürüyecek. Ama yetmiyor
Bilmek ve hatta densiz bir at gibi
Orta derimdeki vadilerde dünya ile sevişmek.
Hepsi bir artık
Gözlerim bağlanmış tan yeriyle
Ellerimde henüz koparılmamış
Çiçekler
Ne fark eder
Bu bulanıklığı ezemedikçe nefes alışım
iskeletimde evreni ürkütemedik
