http://www.youtube.com/watch?v=EfKC4kOHgms

Bu resimde benim gördüğümün görülebilmesi mümkün değil,çünkü ben bu fotoğrafta ne çocukluk yıllarıma duyduğum özlemi gidermenin keyfini,ne o doğalgazlı soğuk evlerimizde özlediğimiz sıcaklığı bulamadım...
Yorgunluktan ilk oturmaya müsait yere atacaktım kendimi şansıma ortasında soba kurulu çadırdan bir çay evine denk geldim.İçerisi eski radyodan sanat müziğine bezenmiş,yüksekçe tepeye kurulmuş bu çadırdan tüm şehri beton yığınını yani izleyebiliryorsun.Ben soba başına geçmeyi tercih ettim arkamı şehre yüzümü çay getiren genç kadına döndüm.Betonların öyküleri yoktur ancak onların duvarlarına yazılacak öykülerin karakterleri insanlara dönmek gerekir.Arkanı neden döndün dedi,ne yapayım karşımda ki manzara orman değil,dağ değil,deniz değil,dere değil,dedim gülümsedi kadın.Sanırım ilginç geldim ona fotoğraf makineleriyle manzaraya poz verenlere benzemediğimden.Çalışıyor musun dedi ikinci gelişinde konuşmak ister haldeydi,ama patronundan çekiniyordu ben başlatsam yanımda durabilirdi sanki,öyle sezinledim.Soruları ben sorar gibi yaptım.Çalışmıyorum şimdilik iş bulamadım dedim.Kocam gibi desene dedi.Gülümsedim sanırım öyle dedim.Ama sen kadınsın dedi,zorunlu değilsin dedim zorunluyum.Neden dedim iş mi bulamıyor yoksa tabiatı mı öyle?Dedi hep öyleydi.İki çocuk var,küçükler burası mahallemize açılınca (mahalle yoksul ama müzelere tarihi yerlere ilgi arttı ve restore ediliyor kimsenin dönüp bakmadığı,sınırlarına girmeye korktuğu semtti sonradan işler değişti,lakin yine mahalleli değil dışarıdan gelen zenginler yiyor rantını) mecbur çalışıyorum çocuklar aç.Dedim; olsun hem bildiğin işler (sadece çay kahve yapıyor bir de gözleme açıyor) evde yapınca kimse para da vermiyor.Ama onun içi rahat değil istemiyor aslında mecburen geliyor aklı çocuklarda.Berdelim ben dedi ağbim kız kardeşini kaçırdı beni de buna verdiler odur budur çekiyorum.
Berdel nedir araştırıp bakılabilir.İşte bu fotoğrafta; bir kadının,işçi,emekçi,anne,berdele hükümlü,hiç yaşamamış binlerce yoksul kadının hikayesini görüyorum.
  Dünya emekçi kadınlarının gerçekten seçtikleri yaşama değebileceği zamanlara hasretle...