http://www.youtube.com/watch?v=xLvF4Oo4Js4&feature=autoplay&list=ALHTd1VmZQRNpsnohCqp3zSRjMXhIDn5JI&playnext=3 

'Yabancılaşma tam da insanlar arasındaki mesafenin kaldırılmasında gösterir kendini.'/Adorno


Yine Adorno bugün hissettiğim ama ifade edemediğim o sıkıntıyı ifade etmemde yardımcı oldu.Bulunduğum ilde açlık grevleri ve ona bağlı talepler karşılansın ile ilgili bir eylem olacağını okudum internetten.Kalktım giyindim çıktım,ama gerçekte hiç kimseyi tanımadığımı ancak alana gidince fark ettim bir garip yalnızlık ve yabancılık duygusu baş gösterdi oysa sosyal medyadan takip ederken herkesi tanıyorum algısı vardı üzerimde.Hatta oradan gördüğüm resimlerden yüzleri seçmeye çalışırken buldum kendimi sanki onlar beni tanıyormuş gibi saçmalık!Üstelik bir yandan zindanlarda tutsakları düşünerek gittiğim eylemin içinde miyim dışında mı belli olmadı bir tuhaf suçluluk duygusu da yaşıyordum o anda.Hem içinde hem dışında hissettim utandım,sıkıldım üstelik orada bulunan diğer kadınlar bir birini tanıyor bir ben yalı kavağı gibi yanlarında dikilince  -yakın/uzak-duruşumdan dolayı hakkımda bir sürü yanılgıya düştüler haklı olarak.Sanki sırtımda bir yük oldu kendimi de kandıramadım aslında o eylemin dışında durmuş oldum çünkü devamlılığını getirmek için örgütlü olmak gerkiyor buna hazır değilim sanırım o gücü kendimde bulamıyorum.Ama bu da elbette bahane değil.
Bozkır ilinde kendimi hiç bütünleştiremediğim bu yerde kimseyle uyuşmaya yanaşmıyorum bu benim ne gidip ne kaldığım çelişkim ve boğulduğum sularım...İnsanlar yaşamı uğruna ölecek kadar seviyorlar seviyorlar seviyorlar ...