hayatın bir bölümünde denk geldiğim,önemsediğim insanları kolay unutamıyorum bazılarını hiç...
bekçi köpeği gibi anılarımı kolluyorum kendime...onlar için önemli olan kişiler benim için unutmamakta ısrar ettiğimi çağrıştıran imgeler kimliksizler yani yada hepsinin kimliğinde asıl önemsediğimin adı yazıyor..filmler şiirler şarkılar var birde yüzünü unuttuğum yüzümü unutmuşun hatırlandığı o iç kilerimde..''unutmak için hızlanırız''dı değil mi?hız çağıyla ilgim olmadı hiç başka çağdan fırlatılmış gibiyim...Sabahhatin Ali'nin Maria Puder'i değilde daha ziyade Raif Bey'i gibiyim unutmamaktan ve acısından zevk alıyorum sanırım ve ya özgüven kaybından acımla tutunuyorum yaşama çok gerekliymiş gibi...neyse herkes yalnış biliyor benim suçum hayatımdan gidenlerin çoğu benim kaygılarıma yenilişimdir...Bir sosyal ağda istemeden rastladığım fotoğraf ve ''nişanlı'' ibaresi azıcık hüzün kendimle yüzleşme ''baka kalırım giden geminin ardından'' ...Neyse....
''tavşan dağa küstüğünü bilerek haber vermemiş bence umursanmayacağını iyi bildiğinden!''
Not:Kaygı defol git....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder